W każdym roku występowanie mokrej zgnilizny na plantacjach warzyw korzeniowych jest zauważalne. W tym roku ulewne deszcze przyczyniały się do zwiększenia warunków beztlenowych w glebie co sprzyja rozwoju patogenów bakteryjnych.
Sprawca:
Pecdtobacterium carotovorum subsp. carotovorum dawniej Erwinia carotovora subsp. carotovora
Objawy
Objawy w uprawie selera mają początek w postaci małych nasiąkniętych plam w pobliżu ogonków liściowych. Plamy rozwijają się, a zainfekowane tkanki miękną i gniją. Z czasem liście żółkną, natomiast zgrubienie korzeniowe przekształca się w zgniłą wodnistą masę. Zaistniałej sytuacji towarzyszy nieprzyjemny zapach, który jest skutkiem występowania wtórnie bakterii saprofitycznych. Bakterie rozwijają się w środowisku beztlenowym, a optymalna temperatura dla ich rozwoju to 25 ºC. Na polu można zauważyć, że choroba rozprzestrzenia się na sąsiadujące rośliny, a sprzyjają temu ulewne deszcze.
Epidemiologia
Patogen zimuję w glebie, na resztach roślinnych , korzeniach, organach wieloletnich, a nawet w larwach owadów. W dostępnej literaturze można znaleźć informacje na temat bytowania patogenu w zbiornikach wodnych i strumieniach. Do infekcji dochodzi przez zranienia spowodowane uszkodzeniem przez patogeny grzybowe i szkodniki, oraz przez naturalne drogi wejścia takie jak przetchlinki i spękania. Infekcja podczas wegetacji zazwyczaj nie stanowi zagrożenia w ramach całego pola. Znaczące straty plonu mogą wystąpić podczas przechowywania.
Ochrona
Pole powinno być dobrze przygotowane pod kątem agrotechnicznym. Gleba odpowiednio napowietrzona i zdrenowana. Ważne jest racjonalne nawożenie azotowe. Szczególną uwagę trzeba zwrócić podczas zbioru z przeznaczeniem roślin do przechowywania. Rośliny porażone należy usunąć. Zebrane rośliny powinny być schłodzone przed umieszczeniem w przechowalni. Duża wilgotność i brak wentylacji będzie przyczyniać się do rozwoju infekcji w przechowalni. W przypadku wystąpienia problemu w przechowalni, skrzynie i przechowalnie należy zdezynfekować.
